Co mi w duszy gra ;)

   Czytam czasem swoje stare wpisy i myślę jak wiele przeszliśmy zanim dotarliśmy do brzegu,
do naszych zielonych 10 arów pola na wyspie wśród jezior, w zachodniopomorskim,
i domku, który udało się na tym polu postawić...
blisko morza, w ostoi ptasiej, w Naturze 2000, dodatkowo pod ochroną konserwatorską,
wydawało się nieosiągalne ale
udało się :)

domek ma 35 m2 i dwie antresole, nie jest duży ale nam wystarcza,
bardzo nas cieszy,
jest biały i nagi,
nie ma jeszcze na ścianach żadnych ozdób,
nie ma umeblowanej kuchni ani łazienki,
są pokoje z łóżkami, dwa fotele, stoliczki, krzesła i puste ściany
ale jest pięknie,
kilka rzeczy niezbędnych i przestrzeń,
"estetyka zen" i radość...

minimalizm,
prostota i spokój,
taki domek twórczy - nic nikomu nie zakłóca wizji,
jak w pracowni ze sztalugą i białym płótnem,
i światło i wzrok ślizgają się po pustce, myśli szybują gdzie chcą,

minimalizm i eko life :)
myjemy się w deszczówce i wodzie ze źródełka,
w dodatku pod chmurką, lejąc sobie nawzajem wodę na głowę z garnuszków,
pijemy wodę kupną i to nasz jedyny plastikowy grzech ;)
prądu zużywamy mało, głównie z paneli słonecznych,
wstajemy z kurami,
zasypiamy o zmroku :)

śmieję się jak to piszę, bo też przypominam sobie minę mojego brata, gdy słyszy o tych warunkach,
on tu przyjedzie dopiero, gdy staną się cywilizowane,
będą kiedyś ale wtedy nie będzie tego -
tej dzikości :)
tych chwil prostych, niegdysiejszych, trochę wymagających ale i inspirujących,
nieucywilizowanych ale i nieposkromionych,
one też mają swój urok,
nie zawsze trzeba wszystko kontrolować,
czasem można się odprężyć i płynąć gdzie prąd niesie :)