Nie ma lekko... - z przymrużeniem oka ;)

   Plusem mieszkania przy wiejskiej drodze publicznej prowadzącej nad morze jest możliwość obserwowania bardzo różnych osób ją przemierzających.
Ruch jest niewielki, głównie to rowerzyści, z rzadka piesi,
zdarzają się także traktory i - co mnie ucieszyło - pan z dostawą wody z wielkim 1000 litrowym kubikiem na naczepie.
    Postanowiłam, że go zaczepię i zapytam o możliwość dostawy wody i do nas.
Niestety nigdy nie zdążyłam na czas i gdy kolejny raz przejechał zbyt prędko postanowiłam wziąć krzesełko i poczekać na niego na drodze. Przecież będzie wracał. Wydawało mi się, że skręcał do sąsiadów obok zagajnika.
   Usiadłam, rozłożyłam książkę i czekałam.
Przejechał rowerzysta, przywitaliśmy się, pojechał.
Przejechał drugi, przywitaliśmy się, pojechał.
Przejechało jeszcze kilku, plus traktor, wszystkich pozdrowiłam i nadal czekałam.
Po przywitaniu połowy okolicznej wsi zrezygnowałam i wróciłam do domu.
Zrobiłam herbatę i gdy gdy nalewałam ją do kubka, wracał pan od wody. Jak wiatr.
Nie miałam szans.
No trudno, przecież kiedyś znów będzie jechał, a ja mam jeszcze kilka książek ;)
   Żartuję. Pewnie zaczepię sąsiadów i popytam.

Ps. moglibyśmy wykopać studnię ale chodzili geodeci i robili pomiary.
"Nasz" hydraulik powiedział, że będzie wodociąg. Kiedy - nie wiadomo.
K. szacuje, że pewnie za kilka lat.
Pomysł ze studnią jest dobry ale korci mnie ten kubik wody z dostawą.
Pożyjemy... ;)

nasza droga

Maltusie na wakacjach :)

codziennie nowe zdobycze :)